جون سليمان سوى مرغان سبا يك صفيرى كرد بست آن جمله را جزمكر مرغى كه بدبى جان وبر ياجو ماهى كنك بود ازاصل كر نى غلط كفتم كه كر كرسر نهد بيش وحى كبريا شمعش دهد جونكه بلقيس ازدل وجان عزم كرد بر زمان رفته هم افسوس خورد ترك مال وملك كرد او آنجنان كه بترك نام وننك آن عاشقان آن غلامان وآن كنيزان بناز بيش جشمش همجو بوسيده بياز باغهاو قصرهاو آب رود بيش جشم ازعشق او كلخن نمود عشق درهنكام استيلاو خشم زشت كرداند لطيفانرا بجشم هر زمردرا نمايد كندنا غيرت عشق اين بود مغتئ لا لا اله الاهو اينست اى بناه كه نمايد دمه تراويك سياه | | |