| هر صباحى جون سليمان آمدى خاضع اندر مسجد اقصى شدى نوكياهى رسته ديدى اندرو بس بكفتى نام ونفع خود بكو توجه دارويى جئ نامت جه است توزيان كه ونفعت بركى است بس بكفتى هر كياهى فعل ونام كه من آنرا جانم واين را حمام من مرين را زهرم واورا شكر نام من اينست برلوح ازقدر بس طبيبان ازسليمان زان كيا عالم ودانا شدندى مقتدا تاكتبهاى طبيبى ساختند جسم را از رنج مى بردا ختند اين نجوم وطب وحى انبياست عقل وحس را سوى بى سوره كجاست هم بران عادت سليمان سنى رفت در مسجد ميان روشنى قاعده هرروز را مى جست شاه كه بيند مسجد اندر نوكياه بس سليمان ديد اندر كوشه نوكياهى رسته همجون خوشه ديد بس نادر كياهى سبزوتر مى ربود آن سبزيش نور از بصر كفت نامت جيست بركوبى دهان نام من خروب اى شاه جهان كفت فعلت جيست وز توجه رود كفت من رستم مكان ويران شود من كه خروبم خراب منزلم من خرابى مسجد آب وكلم بس سليمان آن زمان دانست زود كه اجل آمد سفر خواهد نمود كفت تا من هستم اين مسجد يقين در خلل نايد ز آفات زمين تاكه من باشم وجود من بود مسجد اقصى مخلخل كى شود بس خرابى مسجد ما بى كمان نبود الا بعد مرك ما بدان مسجداست آن دل كه جشمش ساجداست يار بد خروب هرجاكه مسجداست يار بد جون رست در تو مهر او هين ازو بكريز وكم كن كفت وكو بركن از بيخش كه كر سر برزند مر ترا ومسجدت را بركند | | |
