باز كرديد اى رسولان خجل زر شمارا دل بمن آريد دل كه نظر كاه خداوندست آن كز نظر انداز خورشيدست كان كو نظركاه شعاع آفتاب كو نظركاه خداوند لباب اى رسولان ميفرستمتان رسول رد من بهتر شمارا از قبول بيش بلقيس آنجه ديديد از عجب باز كوييد از بيابان ذهب تابداند كه بزر طامع نمه ايم مازر از زر آفرين آورده ايم هين بيا بلقيس ورونه بد شود لشكرت خصمت شود مرتد شود برده دارت برده ات را بر كند جان تو باتو بجان خصمى كند ملك برهم زن تو ادهم وارزود تابيابى همجو او ملك خلود هين بياكه من رسولم دعوتى جون اجل شهوت كثم من شهوتى وربود شهوت امير شهوتم نى اسير شهوت وروى بتم بت شكن بودست اصل اصل ما جون خليل حق وجمله انبيا خيز بلقيسا بيا وملك بين بر لب درياى يزدان در بجين خواهر انت ساكن جرخ سنى توبمردارى جه سلطانى كنى خواهر انت راز بخششهاى داد هيج ميدانى كه آن سلطان جه داد توز شادى جون كرفتى طبل زن كه منم شاه ورئيس كولخن آن سك در كو كدايى كور ديد حمله مى آورد ودلقش ميدريد كور كفتش آخرآن ياران تو بركه اند اين دم شكارى صيد جو قوم تو در كوه ميكيرند كور درميان كوى ميكيرى تو كور ترك اين تزوير كو شيخ نفور آب شورى جمع كرده جند كور كاين مريدان من ومن آب شور مى خورند ازمن همى كردند كور آب خود شيرين كن از بحر لدن آب بدرا دام اين كوران مكن خيز شيران خدا بين كور كير توجوسك جونى بزرقى كور كير | | |