قراءة الآية |
فتح صفحة القرآن |
الانتقال الى صفحة القرآن |
بس وصيت كرد وتخم وعظ كاشت جون زمين شان شوره بدسودى نداشت كرجه ناصح را بود صد داعيه بندرا اذنى ببايد واعيه توبصد تلطيف وبندش ميدهى اوز بندت ميكند بهلوتهى بك كس نا مستمع زاستيز ورد صد كس كوينده را عاجز كند زانبيا ناصحتر وخوش لهجه تر كى بودكه رفت دمشان در حجر زانجه كوه وسنك دركار آمدند مى نشد بدجت را بكشاده بند آنجنان دلها كه بدشان ما ومن تعتشان شد بل اشد قسوة |